Child Focus is de Stichting voor Vermiste en Seksueel Uitgebuite Kinderen. Daardoor heeft Child Focus een goed zicht op de sterke samenhang tussen weglopen en seksuele uitbuiting in de prostitutie.
J. is 16 jaar en legt uit wat haar ertoe bracht weg te lopen toen ze 12 jaar was, wat haar negatieve jeugdervaringen waren en wat het ‘missing piece’ was in haar ontwikkeling.
(De video hieronder is in het Frans. Je kan de Nederlandse ondertitels activeren, door op de balk onderaan ‘ondertitels’ aan te klikken.)
In sommige gevallen leidt weglopen tot situaties van seksuele uitbuiting, omdat het wegloopgedrag meisjes heel kwetsbaar maakt. Ze voelen een gebrek aan begeleiding en steun, hebben soms geen onderdak en weten vaak niet waar ze terecht kunnen. Het is dit gebrek dat door de tienerpooiers wordt opgevuld. Tienerpooiers kunnen een lucratieve ‘business’ opzetten met jonge meisjes die herhaaldelijk weglopen uit voorzieningen, die een ander leven willen en een concrete uitweg zoeken. Naast het gebruik van technieken om hen emotioneel afhankelijk te maken, is hun belangrijkste doel het bieden van een (sterker) gevoel van veiligheid, onderdak, voedsel, (kleine) hoeveelheden geld of drugs. Zo bieden de pooiers een structuur aan van waaruit zogezegd een nieuw leven kan worden opgebouwd waardoor ze de meisjes afhankelijk van hen maken. Die afhankelijkheid draait dan om het idee dat er een veilige schuilplaats is, dat het nieuwe leven ten volle kan worden geleefd, en dat er volledige vrijheid is om vrienden te zoeken en nieuwe omgevingen te verkennen.
J. vertelt over haar wegloopervaring, die al snel uitmondde in seksuele uitbuiting. Haar parcours na de eerste wegloopsituatie leidde tot talrijke plaatsingen in voorziening, maar ook tot andere, meervoudige ervaringen met weglopen in de jaren die volgden.
(De video hieronder is in het Frans. Je kan de Nederlandse ondertitels activeren, door op de balk onderaan ‘ondertitels’ aan te klikken.)
Weglopen kan een sterk signaal zijn van een situatie van seksuele uitbuiting. Om met hun tienerpooiers en/of klanten te kunnen afspreken, hebben de meisjes immers geen andere keuze dan het gezin of de voorziening waarin zij zijn geplaatst of wonen, te verlaten. Situatie waarin jongeren veelvuldig weglopen mogen dus niet lichtzinnig worden opgevat. Het moet net leiden tot een nog grotere waakzaamheid van de professionals die met hen in contact komen.