Modus operandi

Welke technieken gebruiken tienerpooiers om jongeren te rekruteren en hun vertrouwen te winnen?
Hoe komt het dat ze er een bepaalde jongere uitkiezen?

Getuigenis

Getuigenis Lore: GETUIGENIS_L._INTRO

Missing piece

Tienerpooiers passen hun werkwijze aan het profiel van het slachtoffer aan. Dit onderstreept eens te meer dat tienerpooiers hun slachtoffers niet willekeurig vinden, maar zich bewust richten op bepaalde profielen, met succes door middel van hawking.

Het hawkingproces bestaat uit het spreekwoordelijke richten op een “specifieke” doelgroep, het omcirkelen, omsingelen en, zodra binnen deze groep een zwak of potentieel slachtoffer wordt opgemerkt, het op volle snelheid “groomen” om het slachtoffer in kwestie te boeien en te isoleren van zijn vroegere netwerken.  Afhankelijk van wat deze meisjes missen in het leven en de kwetsbaarheid die dit met zich meebrengt, doen ze er alles aan om de gaten in hun leven op te vullen. Zo worden bepaalde tactieken eerder op het ene dan op het andere profiel toegepast.

Een psycholoog die beroepshalve vaak met het probleem wordt geconfronteerd, verwijst naar het idee van een “cirkel”, dat “een volledige en stabiele ontwikkelde persoonlijkheid kan worden vergeleken met een volledige en ronde cirkel”, waarvan de meisjes die de beoogde doelwitten zijn van de pooiers van tieners een (groot) deel missen. “En het is dit ontbrekende deel van de cirkel dat deze tienerpooiers proberen te vullen.

Werkwijze in vier fasen

Elke tienerpooier heeft zijn eigen methode, maar ze volgen altijd deze vier fasen:

!/ Let op: Het beeld dat tienerpooiers minderjarige meisjes alleen in de val kunnen lokken door een emotionele binding: genegenheid, aandacht, geschenken, moet niet worden overdreven.

De daders zijn slim en spelen ook in op een vorm van dwang door omstandigheden, zodat de meisjes zich aan hen hechten en hen in het grootste geheim seksueel uitbuiten. In dit verband wordt het probleem van (herhaalde) weglopers voortdurend gebruikt om de context te beschrijven waarin tienerpooiers erin slagen een lucratieve “business” op te zetten: het verzamelen van jonge meisjes die herhaaldelijk weglopen uit instellingen, die een ander leven ambiëren en concrete uitwegen zoeken. Naast het gebruik van emotionele gehechtheidstactieken is het belangrijkste doel het bieden van onderdak; met andere woorden, de daders bieden een platform van waaruit een nieuw leven kan worden ontdekt. Gehechtheid gaat dan vooral over het bieden van structuur, of het nu gaat om het bieden van een (sterker) gevoel van veiligheid, onderdak, voedsel, (kleine) hoeveelheden geld of drugsrantsoenen. Gehechtheid draait dan om het idee dat er een veilige schuilplaats is, dat het nieuwe leven ten volle kan worden geleefd, en dat er volledige vrijheid is om vrienden te zoeken en nieuwe omgevingen te verkennen.

Daarbij gaat het niet alleen om seksuele uitbuiting, maar raken de slachtoffers ook betrokken bij andere criminele activiteiten, zoals het vervoer van drugs en wapens.

Bovendien beginnen sommige slachtoffers na een tijdje ook te ronselen. Deze jonge vrouwen worden medeplichtig, ze fungeren als doorgeefluik en tussenpersoon, ze zijn een schakel in de keten. Om te proberen andere meisjes te werven, spelen ze verschillende kaarten uit: ze beweren iemand te kennen die hen beter kan laten voelen, die hen uit het slop kan halen; ze versterken de empathie door de minderjarigen ervan te overtuigen dat zij er ook geweest zijn en dat zij hun gevoelens delen. Deze recruiters zijn goed gekleed en weten heel goed hoe ze het moeten doen, als experts op het gebied…

De rol van internet

Het vervult drie functies: het is de enige manier om de veiligheid van het kind te waarborgen. Het heeft drie functies: