Vermoedens

“Als zij haar lichaam wil verkopen, is dat haar probleem. Het is zij die daarvoor kiest…Maar tegelijkertijd voel ik dat het niet goed gaat met haar, dat de situatie erger wordt. Wat moet ik doen?”

Benjamin, hulpverlener in een voorziening

“Nooit rust, nooit kan ik zijn wie ik ben, altijd verdrietig, boos, teleurgesteld. Ik heb moeite om mij te concentreren en ik ben voor alles zenuwachtig.” (Boek, Thuis in de Branding)

Lea, slachtoffer

In een situatie van seksuele uitbuiting kan een slachtoffer je dingen vertellen waar je geen raad mee weet. Erover praten met je collega’s of alles voor jezelf houden? Maar is het meisje haar psychische en fysieke gezondheid en integriteit niet in gevaar en blijft dat niet zo, als je geen bevoegde instanties contacteert? 

Beroepsgeheim

Als hulpverlener heb je beroepsgeheim. Op dat beroepsgeheim zijn een aantal uitzonderingen. Hieronder vind je een korte samenvatting van de verschillende elementen waarmee bij dit soort dilemma’s rekening moet worden gehouden. 

Blijf in ieder geval transparant tegenover het slachtoffer, om de vertrouwensband, die vaak al erg broos is, niet te verbreken. Vertel welke stappen je van plan bent te nemen en waarom. ‘Zeg wat je doet en doe wat je zegt’, moet hier jouw credo zijn.

Blijf zelf ook niet alleen met jouw vragen. Je kunt er altijd (indien je dit wenst, anoniem) over praten met een medewerker van Child Focus via het gratis noodnummer 116 000 of een gespecialiseerd onthaalcentrum. Deze diensten en hun medewerkers hebben eveneens een beroepsgeheim.

Conclusie: als je als hulpverlener beschikt over aanwijzingen dat een minderjarige het slachtoffer is van seksuele uitbuiting, mag je je beroepsgeheim doorbreken. Als je beschikt over aanwijzigen dat een minderjarige in ernstig gevaar verkeert, moet je je beroepsgeheim doorbreken. Dit doe je door de Procureur des Konings op de hoogte te brengen van deze feiten.

Meer info over het beroepsgeheim, kan je vinden in dit document: 

Hulp vragen aan Child Focus

Child Focus is de Stichting voor Vermiste en Seksueel Uitgebuite Kinderen. Child Focus heeft een noodnummer, 116 000, dat 24/7 gratis beschikbaar is.

116 000 is ook een hulplijn voor alle vragen over veilig internet waarmee kinderen en jongeren op het internet of sociale netwerken kunnen worden geconfronteerd.

Of je nu als professional te maken hebt met een wegloopsituatie, bezorgd bent over een slachtoffer van tienerpooiers of vragen hebt over het gebruik van sociale netwerksites door jongeren, aarzel niet om contact op te nemen met Child Focus. 

Bovendien zijn niet alleen professionals, maar ook familieleden, kinderen en jongeren zelf welkom bij de 116 000-hulplijn.

Charlotte Walravens, coördinator First Responder bij Child Focus, legt je uit wat de rol is van Child Focus, in dossiers van slachtofferschap van tienerpooiers. 

Hulp vragen aan een expertisecentrum mensenhandel

In België bestaan er 3 expertisecentra mensenhandel die gespecialiseerd zijn in de ondersteuning aan slachtoffers van mensenhandel, ongeacht of ze nu een Belgische of andere nationaliteit hebben, ongeacht of ze minder- of meerderjarig zijn. 

Ter herinnering: tienerpooiers maken zich schuldig aan mensenhandel. In module 1 kwam je hier al meer over te weten.  

Deze expertisecentra mensenhandel bieden advies, informatie en ondersteuning aan zodat slachtoffers uit het uitbuitingsmilieu geraken en terug controle kunnen nemen over hun eigen leven: 

• Onthaal en woonbegeleiding: elk centrum heeft een opvanginitiatief voor noodopvang. Deze bevinden zich op een geheim adres om de veiligheid van de slachtoffers te waarborgen. Opgelet: niet alle centra hebben een aangepaste woonvorm voor minderjarigen! 
• Psychosociale begeleiding: de centra helpen bij het vinden van huisvesting, medische zorg, onderwijs, werkgelegenheid, sociale bijstand, geestelijke gezondheidszorg en elk ander levensdomein van het slachtoffer waarvoor die hulp wenst. 
• Juridische begeleiding: de centra begeleiden elk slachtoffer in de weg om diens rechten te realiseren en gerechtigheid te verkrijgen. 
• Administratieve begeleiding: de centra helpen de slachtoffers om hun administratie in orde te krijgen, bijvoorbeeld de reguliseringsprocedure en alle nodige stappen die nodig zijn om hun documenten in België in orde te brengen.